"Անվերնագիր"

...Չեմ սիրում ներողություն բառը,

Այն միշտ ավելի շատ է ցավեցնում:

Չեմ կարող տեսնել այդ հայացքդ սառը,

Երբ դեռ տաք է սիրտս ներսում:

Անտանելի է անվերջ թվացող լռությունդ,

Երբ հոգիս ամբողջ ձայնով երգում է քո առջև:

Անիմաստ է պայքարելս, անկոտրուն է էությունդ`

Չեմ տեսնում ոչինչ այլևս մեր միջև:

Հարբեցնող է քո բուրմունքը

Ու ես տրվում եմ կույր հոսանքին,

Անվերջ է թվում ինձ այս թռիչքը,

Երբ չկա պատասխան քո ոչ մի արարքին:

Սպանիչ է միշտ էլ մենությունը,

Երբ գրկած եմ քեզ, երբ "իմն" եմ անվանում:

Անթերի խաղ է այս բեմականությունը,

Դրա ամեն մի վարկյանը ինձ ու քեզ է սպանում:

Անողորմ են քո բոլոր խոսքերը,

Որ դուրս են պրծնում քո բերանից:

Ես ատում եմ արդեն քո շուրթերը,

Որ թունավոր են դարձել ամենից:

Անկասկած անվարանելի է որոշումս,

Դու արժանի չես ոչ մի կաթիլ արցունքիս:

Հաղթած եմ մեր պատերազմում, ահա շահումս`

Գնում եմ անվերադարձ, դատարկված թողնելով հոգիս:

Հեռավոր են քո աչքերը, դրանց փայլը...

Դրանք արդեն խամրել են սիրուս պես:

Գիտեմ շատ լավ քո ամեն մի գալիք քայլը,

Դարձրել ես ինձ էլ անսիրտ ու բիրտ քո պես:

Ահավոր է հիմա առանց այն երգի,

Որ լսվում էր մեր միասնությունից:

Գարշելի է դարձել իրականում ու անարգի

Իմ ու քո դատարկ հառաչանքը անտեղի:

Դատարկվել է կենսատու այն ավազանը,

Որ սնուցում էր կյանքս, օգնում էր ապրել:

Հիմա ինձ ասա, ուր է քո դաժան գավազանը,

Որով կարողանում ես ինձ այդքան անվերջ հարվածել:

Անմարդկային են այժմ զգացմունքներս,

Փորձում եմ փախչել հեռու ինքս ինձնից,

Բայց ոնց կարող եմ զոհ չգնալ արցունքներիս,

Երբ ամեն մի նոր ակնթարթ սկսվում էր քեզնից:

Հոգնացնում են անդադար խոստովանություններդ,

Ես թույլ ու անզոր եմ անմարդկայնությանդ դեմ:

Արդեն անորսալի են դարձել բոլոր մտքերդ,

Մերկացած ու սին ես կանգնած եմ  դրանց դեմ:

Անսահման լկտիությունն է պարուրել հոգիդ

Ու դա արդեն քոնն է ամբողջ էությամբ:

Իմ դեմ դուրս կգամ, եթե աչքերս փակեմ

Քո այս վերաբերմունքին, ազնվությամբ...

Արդարացված եմ համարում քեզնից հեռանալս,

Էլ չի լինի ոչ մի մռայլ ամպ իմ գլխավերևում:

Անհնար է  միայն լինելու մոռանալս,

Երբ գիշերները երազիս քո ուրվագիծն է երևում:

Պատրաստ եմ արդեն կանգնել ու դիմակայել,

Պայքարել երազանքներիս ու իղձերիս դեմ,

Միայն թե ժամանակն է պետք կանգնեցնել

Կամ հակառակը` արագացնել քայլերս անհետք:

Հուսալքված ամենից ու լիովին լքված`

Տես, դողում եմ այս կյանքում ամայի:

Բայց ես կապրեմ` չարքի ու ցավի վրա թքած,

Չէ որ առջևում մի նոր կսկիծ պետք է հայտնվի:

Արդարացված է ի վերուստ քեզնից հեռանալս`

Դու արժանի չես իմ անմնացորդ այս սիրուն:

Անմտածված ու խենթ կթվա Ձեզ ասածս,

Ինչևէ..., գերի չեմ դառնա քո պեսին....