Իմ Հրեշտակի Պահապան Հրեշտակն Եմ Ես

Յուրաքանչյուր հրեշտակ`

Կես լուրջ, թե կես կատակ,

Ինքն ունի հրեշտակի կարիք,

Ինքն էլ է երբեմն զգում սպառնալիք:

Հորինված չեն ասածներս,

Սին ու փուչ չեն այս խոսքերս:

Ես էլ եմ ունեցել իմ հրեշտակը,

Սա է իմ ու նրա սիրո հիշատակը:

Լեցուն է կյանքը անակնկալներով,

Մենք էլ ապրում ենք լավի ակնկալիքներով:

Սակայն ոչ ոք ապահովագրված չէ,

Ոչ ոք վատից ու չարից պաշտպանված չէ:

Այս կյանքում դժվար ու պայքարով լի

Լոկ հրեշտակիս սերն էր անհերքելի:

Դաժան ու ցուրտ օրերի արդարացված հուզմունքն է,

Իմ ու իմ հրեշտակի պարզ, զուլալ զգացմունքն է:

Երջանկությունը հավիտյան չէ ու անվերջ,

Այն մի պահ է` շատ կարճ ու ոչ անշեջ:

Ես չեմ լինի առաջինը, ով կխոսա այդ մասին,

Չեմ էլ լինի վերջինն, ով կվերապրի վիճակն այս սին:

Հիշում եմ դեռ երեկ էր իմ հրեշտակը,

Անտեսելով սառնամանիքի ապտակը,

Ձեռքս ամուր սեղմած ուժգին ձյան տակ`

Ամեն մի նոր փաթիլի հետ ապացուցում իր սերն անհատակ:

Ժպիտը նրա տաքացնում էր հոգիս,

Կարծես գարունն էր անընդհատ կողքիս:

Իմ հրեշտակն էր նա` մի պարզ էակ,

Ում այս տողերն եմ թողնում հիշատակ:

Ձյունառատ մի առավոտ ես եկա քեզ հյուր,

Անհագ ցանկությամբ` տալ քեզ մի համբյուր,

Լոկ մեկ անգամ կրկին հպվել շուրթերիդ

Եվ անէանալ` թողնելով պարզ ժպիտ դեմքիդ:

Եկել եմ` անսովոր հանդերձներ հագած,

Գլխավերևումդ սպիտակ, լայն  թևերս բաց:

Թարթիչներիս ձյունը հալչում է, հոսում,

Կարծես ինձ քեզ հետ խոսել չի թողնում:

Եվս մեկ անկեղծ արցունքի կաթիլ`

Հոսած քո աչքից` նուրբ, ինչպես փաթիլ:

Աչքերդ համբույրով սրբեցի կրկին

Ու վերապրեցի մեր անցած անավարտ ուղին:

- Ո՟վ ես դու,- հանկարծ հարցրեցիր մի պահ:

Տարիները դարեր դարձան ինձ համար:

Մի՟թե թե փոխվել եմ այդքան քո աչքին,

Մի՟թե մեր միջի անդունդն է դարձել ահագին:

Ախր, ես նույնն եմ` քեզ հրեշտակ ասողը,

Ժպիտից ծնված քո արցունքներ մաքրողը:

Հիմա ուղղակի ես եմ հրեշտակ դարձել

Ու վերջին անգամ քեզ այցի եկել:

Ու դու ժպտացիր, գրկեցիր ինձ ուժգին:

Քեզ ես հպվեցի ամուր ու շշնջացի.

- Քո պահապան հրեշտակն եմ ես,

Եկել եմ ասելու, որ ապրես, արարես:

Ուզում եմ ապրես, մեր երկուսիս տեղն ապրես:

Ուզում եմ շարունակես ու իմ անավարտ գործերն ավարտես,

Իմ չզգացածը առավել մեծ զգացմունքով փոխարինես,

Քո մտքերում, հուշերում, սրտում ինձ անսահման սիրես:

Եկել եմ ասեմ, որ կողքիդ եմ միշտ,

Ինչ էլ, որ լինի` լինի դա սխալ, թե ճիշտ,

Որ ամեն վայրկյան վերևում քեզ եմ սպասելու

Ու գունավոր երազներիդ մեջ քեզ այցի գալու:

Հիմա խոստացիր, որ առհավետ պետք է միշտ ժպտաս

Ու չհանձնվես, պայքարես, ցնծաս:

Խոստացիր, որ կյանքդ կլցնես խինդով,

Ծիծաղով թովիչ, մեր անվերջ սիրո համար աղոթքով:

Ավաղ բաժանեց կյանքը մեզ դաժան

Ու էլ չենք կարող այսուհետ լինել անբաժան:

Ամեն անգամ, երբ նայես երկնքին,

Խնդրում եմ չլաս, չհուզվես կրկին:

Սիրտդ, որ ցավի, իմն էլ է զգալու նույնը, հոգի'ս;

Թե ժպիտը հոգիդ պարուրի, կրկին կզգամ քեզ կողքիս:

Թող անհետանամ աչքերումդ թաց, թող, որ ներծծվեմ քո մեջ,

Որ ամեն մի պահ սիրեմ քեզ իմ սիրով անվերջ:

Ցավոք ժամանակն է հեռանալ, բարձրանալ վերև:

Ապրիր միշտ խաղաղ, ապրիր միշտ թեթև:

Միշտ էլ հիշելու եմ ու սիրելու եմ քեզ.

Չէ՟ որ իմ հրեշտակի պահապան հրեշտակն եմ ես: