Բա ինչու է ցավեցնում...?

Բա ինչու է ցավեցնում...?

Ախր ասում են թևեր է տալիս,

Ասում են ուրախությունից է միայն լացելդ գալիս:

Բա ինչու է ցավեցնում...?

Երբ նկարված էր ամենը գունեղ ու սքանչելի,

Երբ ամեն բան գրված էր պարզ ու մատչելի:

Բա ինչու է ցավեցնում...?

Չե որ ընդունված է նրան գնահատել բոլորից առավել,

Ինքը չէ, որ ստիպում է ժպտալ ու իր մասին բղավել:

Բա ինչու է ցավեցնում...?

Գուցե ես եմ սխալ ընկալել իրեն ու շարունակաբար

Խաբում եմ մեզ, անհետացնելով այն մեր մեջ մեղմաբար:

Բա ինչու է ցավեցնում...?

Երբ ասում ես, որ ես ճիշտ եմ, որ ինքը կա իմ սրտում հավետ,

Իսկ արդյունքում դու ես, ես եմ - անորոշության մեջ կորում անհետ:

Բա ինչու է ցավեցնում...?

Երբ գրկելիս քեզ, զգում եմ թե ներսս ինչպես է շողում,

Ապրում է, ցնծում, մի վայրկյան անգամ հոգիս չի լռում:

Բա ինչու է ցավեցնում...?

Ախր ես անում եմ ամեն բան, որ նա միշտ ապրի

Ու մեր կյանքի ուղիները լույսով պարուրի:

Բա էլ ինչու է բիրտ, կոպիտ վարվում,

Երկուսիս տանջում, իրար դեմ հանում?

Չէ որ անհերքելի են համարում մի կարծիք`

Թե սերն է մարդուն դարձնում երջանիկ:

"Անվերնագիր"

...Չեմ սիրում ներողություն բառը,

Այն միշտ ավելի շատ է ցավեցնում:

Չեմ կարող տեսնել այդ հայացքդ սառը,

Երբ դեռ տաք է սիրտս ներսում:

Անտանելի է անվերջ թվացող լռությունդ,

Երբ հոգիս ամբողջ ձայնով երգում է քո առջև:

Անիմաստ է պայքարելս, անկոտրուն է էությունդ`

Չեմ տեսնում ոչինչ այլևս մեր միջև:

Հարբեցնող է քո բուրմունքը

Ու ես տրվում եմ կույր հոսանքին,

Անվերջ է թվում ինձ այս թռիչքը,

Երբ չկա պատասխան քո ոչ մի արարքին:

Սպանիչ է միշտ էլ մենությունը,

Երբ գրկած եմ քեզ, երբ "իմն" եմ անվանում:

Անթերի խաղ է այս բեմականությունը,

Դրա ամեն մի վարկյանը ինձ ու քեզ է սպանում:

Անողորմ են քո բոլոր խոսքերը,

Որ դուրս են պրծնում քո բերանից:

Ես ատում եմ արդեն քո շուրթերը,

Որ թունավոր են դարձել ամենից:

Անկասկած անվարանելի է որոշումս,

Դու արժանի չես ոչ մի կաթիլ արցունքիս:

Հաղթած եմ մեր պատերազմում, ահա շահումս`

Գնում եմ անվերադարձ, դատարկված թողնելով հոգիս:

Հեռավոր են քո աչքերը, դրանց փայլը...

Դրանք արդեն խամրել են սիրուս պես:

Գիտեմ շատ լավ քո ամեն մի գալիք քայլը,

Դարձրել ես ինձ էլ անսիրտ ու բիրտ քո պես:

Ահավոր է հիմա առանց այն երգի,

Որ լսվում էր մեր միասնությունից:

Գարշելի է դարձել իրականում ու անարգի

Իմ ու քո դատարկ հառաչանքը անտեղի:

Դատարկվել է կենսատու այն ավազանը,

Որ սնուցում էր կյանքս, օգնում էր ապրել:

Հիմա ինձ ասա, ուր է քո դաժան գավազանը,

Որով կարողանում ես ինձ այդքան անվերջ հարվածել:

Անմարդկային են այժմ զգացմունքներս,

Փորձում եմ փախչել հեռու ինքս ինձնից,

Բայց ոնց կարող եմ զոհ չգնալ արցունքներիս,

Երբ ամեն մի նոր ակնթարթ սկսվում էր քեզնից:

Հոգնացնում են անդադար խոստովանություններդ,

Ես թույլ ու անզոր եմ անմարդկայնությանդ դեմ:

Արդեն անորսալի են դարձել բոլոր մտքերդ,

Մերկացած ու սին ես կանգնած եմ  դրանց դեմ:

Անսահման լկտիությունն է պարուրել հոգիդ

Ու դա արդեն քոնն է ամբողջ էությամբ:

Իմ դեմ դուրս կգամ, եթե աչքերս փակեմ

Քո այս վերաբերմունքին, ազնվությամբ...

Արդարացված եմ համարում քեզնից հեռանալս,

Էլ չի լինի ոչ մի մռայլ ամպ իմ գլխավերևում:

Անհնար է  միայն լինելու մոռանալս,

Երբ գիշերները երազիս քո ուրվագիծն է երևում:

Պատրաստ եմ արդեն կանգնել ու դիմակայել,

Պայքարել երազանքներիս ու իղձերիս դեմ,

Միայն թե ժամանակն է պետք կանգնեցնել

Կամ հակառակը` արագացնել քայլերս անհետք:

Հուսալքված ամենից ու լիովին լքված`

Տես, դողում եմ այս կյանքում ամայի:

Բայց ես կապրեմ` չարքի ու ցավի վրա թքած,

Չէ որ առջևում մի նոր կսկիծ պետք է հայտնվի:

Արդարացված է ի վերուստ քեզնից հեռանալս`

Դու արժանի չես իմ անմնացորդ այս սիրուն:

Անմտածված ու խենթ կթվա Ձեզ ասածս,

Ինչևէ..., գերի չեմ դառնա քո պեսին....

" ...To Somebody I Used To Know"

Dear Somebody that I used to know,

It has been three weeks since we met each other in Subway. 

I couldn`t recognize you at once. I know that you are so close to my heart, but who you are I couldn`t understand: a devil with angel eyes, or just a human with an angel smile. But I guessed that something in you is an angelic:) I didn`t know that moment that you`ld change my whole life and I`ld have to dry my tears now while writing these words about you, about us, about you and I. 

All my life I tried not to regret for anything, because as you used to say: "Anything could happen...". Yeah, dear really I didn`t know what was waiting for me in 3 weeks, but I was eager to move through the new road of a life my destiny presented me. I stepped up to you just as we have been knowing each other for awhile  and whispered to you "where have you been all my life...?". You just smiled and the whole world of mine turned into something heavenly given and it made me lose my mind just thinking about you, dreaming about us, imagining of our future... But these all took me so far from the reality that I started not to notice things that if I saw today would never let me down like this. I stopped feeling the difference between you and me, cause in that "Californian King Bad" we were the same...But how I couldn`t get, that there are some million miles between you and me, between your future and mine. Eye to eye, chick to chick...we were just that close, and now I had nothing but memories to live on with. 

Memories never disappear, now I know it for sure. I told ya once that "happiness is not forever, happiness is just a moment, after which comes disappointment. But don`t bother cause if we don`t have bad times will never understand what happiness has been, we`ll never have the real value of that happy moment. So let`s live this moment and make a real happiness. Let`s be happy for to smile about it when we`ll be disappointed ever." Sorry, dear, but I didn`t mentioned that in the moment of disappointment and loneliness you`ll smile of a moment of joy and happiness but trough tears and trembling, like I do now...

I wont regret ever for the time, for that short but so much meaning to me period of my life... How I can regret for the kiss I gave you at night while you`re sleeping next to me. When I was afraid to wake you up from your peaceful dreaming in my arms...

How I can regret for those eyes...the two diamonds that used to brighten my day like rays of sunshine Oh, God, how that angel could ever break my heart, how that angelic look can ever be brighten for another man, how?

How I can regret the crazy things we do, while every place we`ve been together now reminds me of you, while every step in our past makes me look around and looking for you... But I swear i`m afraid, i`m so afraid to find you in the crowd, find you with another man, and see him holding those hands that made me tremble while touching them...while holding them at cold nights, while painting through them in the darkest night some silhouettes of heart-shapes.

I won`t regret ever about the sounds of you laughing, they are still in my head, and I still smile cause I knew I was the guilty for your smile, for you indescribable smile, girl...

There`s nothing I will ever regret...just know, that you`ll stay in my heart in some tiny corner of it, not to be shown, not to be damaged, not to be harmed like you wouldn`t be if you stayed in my life...IF!

You raised me up, and I was standing on the mountain...but now I`m falling from the heavens and it doesn`t matter I`ll be hurt, I`ll fall to pieces or be destroyed...cause I cannot feel nothing more. The pain I got from you, it damaged my internal life, my soul and my heart...It seems like all my feelings were locked up and stayed high there in heaven. And heaven only knows what I`m about now, when I`m smiling while falling down to the reality of life full of danger, loneliness, harm and ongoing pain. 

See the tears are drowning they own, and the time will heal everything... I promise I`ll forget you and try to live by moving on. I hope some day I`ll learn to live not looking for you everywhere, and I can say you name easily...

You told me: "...you don`t deserve me cause you love in a way that no one will ever know..." Yes, you were right, I loved ya, and loved ya in a way another will never do...because you yourself don`t deserve it. I can only say to you that my love is enough to move on and I`m sure, don`t ever mind baby, I`ll find someone like you even I have to walk trough the edge of a razor of this life. And I know that the "new you" will be loved even more and stronger, cause you made me that much higher, by pushing me down...What doesn`t kill us it always makes us stronger, and you`ll see it... And when you regret about what you`re losing now, which I`m sure you will, just close your eyes and watch all we`ve been trough, live that moments again and try not to open your eyes, cause the love we had it took all over and now it all has gone...

Please try to be happy and make the "new me" more happy, be with him more truly and regard him like you would like him to regard you... Always remember me, like I will... Always live with these memories, like will... And please try to love, like I loved and will forever...

With love,
Somebody That You Used To Know

"Night of a miracle"

Girl: I`m thinking of a love, baby.

Boy: I`m dreaming on you, lady.

G: Can you feel the growing rush in me?

B: You keep on hypnotizing me.

G: I know this night of love, baby

Both:  Can fix and tight our hearts finally.

B: The feeling that I got, lady

Both: Get stronger here tonight.

At the night of a miracle

Stars make you hear their calls

Looking for the satellite of love.

At the night of a miracle

Your life can`t be critical

(And ) You can do whatever you want.

G: Fairytale is gonna end, darling

B: Then we have to last it more, start it.

G: And I`m gonna dance with you, beat it

B: So my heart will have a quick beating.

G: I need a miracle to fly higher

B: And my soul is gonna feel your fire

G: Night of miracle is on, burn it

Both: Hear the lover`s brand new hit!

At the night of a miracle

Stars make you hear their calls

Looking for the satellite of love.

At the night of a miracle

Your life can`t be critical

(And ) You can do whatever you want.

G: And the night is gonna end, keep it

B: You can save our love tonight, save it.

G: Can I got a one last kiss,

Both: With this kiss it means no goodbye.

At the night of a miracle

Stars make you hear their calls

Looking for the satellite of love.

At the night of a miracle,

A kiss gonna save the love

For loving hearts to never say Goodbye!

in live memory of you...

...Just imagined that you`re gone - the feeling I`ve got in.

Sometimes I feel alone even if you`re next to me.

And now when you`re so far I`m thinking of it again

Trying to figure out the drama I`m gonna live someday.

Your morning massage: "Hi " still keeps me warm against the cold

The tearful shouts and fights still return us two into some bold.

Crushing figures scared will mean nothing to me this time

Feeling hurt is better instead of feeling nothing at all.

Heaven only knows what the drops have got in them

How many broken hearts need me up to their range.

Imagined I`m all alone left in the desert of emptiness.

It`s already late at night and still need your warmness.

Healthy eyes and strong sounds still means nothing to the goal

Cause reality of powerlessness can`t be shown by my caress.

You`re too far from me and I, just imagine days without

How can I live on when every night I still hear your sounds.

Whispers in the air still fill my room with joy.

Memories of your touch still make me days to enjoy.

Heavily breathing, trying to stand, but really nothing has that embrace

Than just one your glance that I need just for once.

Please don`t leave me ever this way, I cant` take this anymore

If you`re gone somewhere someday I can`t do without ya "amor"...

" Miss Sensuality "

Look at that Goddess!

Look at her, now!

My heart is trembling

I got to love ya!

She`s Miss Sensuality: Her lips are too hot,

Her eyes - full of fire, I`m burning tonight.

Every time we get touched, I`m loosing my mind.

Even stars are crushed - Her light makes them blind.

Her voice is so gentle So I gotta hold her tender.

This magic sensation Leaves no frustration.

With her unique devotion She makes high the nation.

Got us full of emotions, With her sensual motions.

Miss Sensuality, unheard-of your quality,

Tonight there`s no gravity, we can reach infinity.


Dedicated to my Muse - Jasmine Palyan

" Весеннее Утро "

Встану на рассвете, открою окна:

Сколько цветов на свете радуют ока.

Глатну весенней утренней росы

И начну рисовать я вчерашние сны.

Начну я с неба, с голубого дна

Твоих глаз веселых, белоснежние облака.

Нарисую я солнышко, лучи глаз твоих добрых,

Что стремятся в окошко, теплых, ярких, бодрых.

Нарисую листьев девственные почки,

Как твои ресници, брови - на деревьях рожки.

Нарисую птиц пархающих стаей,

Как волосы любимой моей, желанной.

Нарисую маленкий, плоский холм в красе,

Как твой кончик носа, что так нравится мне.

Нарисую речку - нежный голос твой,

Что шепчет утром: "С добры утром, родной".

Рисунок не полный, закрываю окно,

Осталась любовь и чувство одно:

Кто-то рисует наш рай как-будто,

Как меня обнимаешь в это весеннее утро.

" D.I.Y. note "

         Yet I`m ready to search ya in da clubs,

Look through these blinding lights of pubs.

But I`m still afraid to find ya with H-I-M,

Cause I cant` take this, that`s what I`m.

00:27, 07 April - 08 April, 2012

"City of "Blinding Lights"

...Really :) There`s a lot of lights and sounds there in the evening city: cars are passing by, birds are swinging high in the sky, couples are enjoying the evening air. It seems that everything is perfect there ...in the city of "Blinding Lights".

Question: Why blinding?

Answer: Cause if you get into details of every process of this evening, you`ll get the final answer yourself. I`ll be a pessimist to your eyes, if you go on with detailing all these. But see, there`s a little difference between my pessimism and the reality surrounding all of you. 

If you could have my eyes and watch through them like me, you`ll see instead of passing cars - taxis, with a hurrying man in it. He is out of time getting home to prove his heart`s annoying concern growing inside of him. He doesn`t want to believe that she could ever let someone else into her life. The existence of a nervous driver, always speaking about a better life in his past, makes that man go crazy to get out of the car as soon as possible.

Or, have a look at that bird, flying as fast as it can, to get to its group and not to be the only white among black ones. But it`s higher than its power, it is sick enough to fly on. It needs some support, it can`t fly higher alone. So finally it will have to move on, but with a heavy wings of killing loneliness. Think a little further. What will happen to the lonely bird in the end: winter will come soon, and afterwards hunger will also come holding hands with cold bringing the poor bird closer to death there, high in the skies.

OMG, the couple!!! The couple is the main reason why I`d better name this city full of blinding lights. Look at that "happy" couple: they are smiling, laughing... but, uh, H-E-R hand! Oh her hand is trying to turn off the phone to avoid the call from some one aside, to cancel  her  current life and to start a new relation, a new way of lying, a new hope from H-I-M. Look at his eyes. They drive her crazy. But see, every minute he turn his head and, through that eyes, he is looking for a GUY, to enjoy with him the time after the date with her. He`ll never tell about hid second part of nature to her. Cause he is sure she`ll never understand him. She loves her too egoistically to accept another part of him. She needs the happiness and hope that could be next to him. She did not fight so long to share the victory with someone else. But the feeling that makes her boyfriend mad and it eats him inside bit by bit, never to leave him, moreover, it`s going to raise above him and destroy their "happy'' future. 

Camera flashes - everywhere! Only a similar photo, taken by that foreigner, can fix and show the beauty of that lights, birds and couples in the city, where only me can see that all is false and just like a  theater, played suddenly, without a screenplay written especially for it earlier in my city of blinding lights.

"Love & Tech"

՛՛Սերը և տեխնոլոգիաները՛՛

Ձմեռ է: Տանն եմ: Բացում եմ նոութբուքս: Գործ չունեմ անելու, ուղղակի սովորականի պես մենակ եմ ու սիրտս կրկին քեզ է կարոտում: Facebook-ի էջս բաց է: Երկու նոր նամակ: Կարծես թե սովորական է, բայց սիրտս բաբախում է` գուցե նա՟ է գրել: Նամակները ընկերներիցս են: Հրավիրում են խնջույքի, քանզի գիտեն ինձ, խառնվածքս, գիտեն, որ ինձ հետ ձանձրանալ չի լինի: Որքան կցանկանայի նրանք իմանային, որ ես ուզում եմ ավելի անկեղծ լինել իրենց հետ: Կուզեի իմանային, որ օրս սկսում եմ քեզնով, սրտիս թախիծը քո անունն է կրում, համակարգչիս ծրագրերի բոլոր ծածկաբառերը քո անունով են, որ համակարգիչ եմ ներբեռնել նկարներդ դեռ այն ժամանակ, երբ ամեն երեկո զբոսնելուց հետո վերադառնում էինք տուն և անհամբեր սպասում մեր վիրտուալ հանդիպմանը, որպեսզի կիսվենք այդ օրվա տպավորություններով: Հիշում եմ, երբ Skype-ով շփվելիս, քո ուղարկած ամեն մի բառը, տողը, նախադասությունը ու անգամ smile-իկները copy էի անում և պահպանում, որ մի օր, երբ հանկարծ այլևս չլինես կողքիս, կարդամ դրանք ու հուշերը լրացնեն քո բացական:

Արդեն ուշ է: Փակում եմ բոլոր սոցիալական կայքերը` դու այնտեղ չկաս, իսկ եթե կաս անգամ` հիմա ուրիշն է ներբեռնում քո նկարները, քո ուղարկած ամեն մի բառը, տողը, նախադասությունը ու smile-իկները copy է անում և պահպանում, որ մի օր, երբ հանկարծ այլևս չլինես կողքին`շարունակես ապրել գոնե իր համակարգչում:

Անցնում են օրեր: Եղանակները փոխում են մեկը մյուսին: Իսկ ես կարծես մոռանում եմ քեզ: Սակայն կյանքը սիրում է անակնկալներ մատուցել:

Առավոտ էր: Արագորեն բացում եմ Facebook-ը: Կուրսեցիս ասել է, որ մեկնաբանել են ստատւսիս տակ: Սիրտս այնքան ուժեղ էր զարկում, կարծես թե հիմա թևեր կառնի ու դուրս կթռչի: Զգում էի, որ դրանք իմ այդքան սպասված տողերն են լինելու: Բացում եմ էջս, ուր վաղուց գրած ստատուսս` ՛՛...ես քեզ միշտ կսիրեմ՛՛ մեկնաբանվել է. ՛՛Բարև: Ծանոթանա՟նք:՛՛ Մի պահ հուսահատությունն է պարուրում հոգիս: Չեմ հասկանում իմաստը: Չէ որ իմ տողերը այդ խորհուրդը չեն կրում: Սակայն վայրկյան անց հետևեց հաջորդ նախադասությունը` ՛՛Երևում է սիրել գիտես: Գուցե փորձե՟նք շփվել:՛՛ Մեկնաբանության հեղինակը շատ համառ ու նպատակասլաց թվաց ինձ ու ես մտա իր էջ: Նա տասնինը տարեկան աղջիկ էր: Համեստ արտաքինով, բայց շատ գրավիչ ժպիտով: Տգեղ կլիներ իմ կողմից չպատասխանել նրա ՛՛Բարևին՛՛: Ու մենք սկսեցինք շփվել:

Անցան օրեր, ամիսներ... Այդ աղջիկը հիմա կողքիս է և նայում է թե ինչպես եմ հուզվում այս տողերը գրելիս: Ու գիտեք, որն է զարմանալին, որ հիմա նա է իմ նկարները, բառերը, տողերը և նախադասությունները copy արել ու պահել իր համակարգչում, ու ոչ թե նրա համար, որ մի օր կարող է չլինեմ իր կողքին, ՈՉ: Պարզապես դա սիրո արտահայտման ձև է տեխնոլոգիայի միջոցով: Ֆիքսված և պահպանված մի ակնթարթ, անմահացած ու հավերժացած խոսքերում և պատկերներում, որոնք կարող է չկրկնվեն երբեմնի ունեցած ուժգնությամբ և խորությամբ այլևս:

Մի երեկո երբ Facebook-ում շփվում էի ընկեևրներիս հետ`կուրսեցիս, մի հրաշալի անձնավորություն ուղղարկեց ինձ այս մրցույթի մասին ինֆորացիա և նրա մեկ բառը գրված անգլերենով` ''Try'' (փորձիր) ստիպեց ինձ հավատալ: Ու ես որոշեցի մասնակցել մրցույթին, որովհետև ունեմ պատմություն Ձեզ հետ կիսելու: Կցանկանայի, որ ՆԱ, ում սիրել եմ և նրանք ովքեր ապրել են և ունեն նմանատիպ մի պատմություն` շարունակեն հավատալ և հիշել, որ սերն անմար է և յուրօրինակ, անգամ եթե տեխնոլոգիաների հիշողություններում պահված հուշերով է ապրում:

"Maybe I...? Maybe you...?"

Who has broken this silence?

Maybe I...? Maybe you...?

Who has left here this absence? 

Maybe I...? Maybe you...?

Who has made the things go harder?

Maybe I...? Maybe you...?

Who has stopped us going further?

Maybe I...? Maybe you...?

Who has burnt our last December?

Maybe I...? Maybe you...?

Who has wished for coldest winter?

Maybe I...? Maybe you...?

Who has spoiled all fun for Christmas?

Maybe I...? Maybe you...?

Who has broken hearts inside us?

Maybe I...? Maybe you...?

Who has damaged the whole pure nature?

Maybe I...? Maybe you...?

Who has changed our loving future?

Maybe I...? Maybe you...?

Who`ll answer to all these questions?

Maybe I...? Maybe you...?

Who will pass through all the stations?

Maybe I...? Maybe you...?

Who will try to write our love notes?

Maybe I...? Maybe you...?

Who can count our feelings real votes?

Maybe I...? Maybe you...?

The only thing I know for sure

This desert we are walking through.

So, who ought to give last kiss forever?

Maybe I...? Maybe you...?

"Քեզ եմ սիրում, թե ծիծաղդ..."

Քեզ եմ սիրում, թե ծիծաղդ...

Քեզ` որ աննկատ ներխուժել ես հոգիս:

Քեզ` որ սրտիս ամեն մի զարկով

Ավելի շատ եմ ուզում տեսնել կողքիս:

Գուցե քեզ` այն մարդուն, որ իմաստ է տվել անգին,

Քեզ` որ դարձել է ինձ այդքան հարազատ ու թանկագին:

Անշուշտ քեզ` որ աչքերով թախծոտ, բայց բարի

Իմ սրտում, հոգում լուռ սիրո դրախտ կարարի:

Քեզ` ում շնորհիվ ցրտին ու քամիներին ուժգին

Տաքություն եմ զգում, ժպտում ամենքին:

Քեզ` որ խոսում ես հետս անխոս լռությամբ,

Հասկացնում, որ շարժվում եմ սիրո ուղղությամբ:

Քեզ` ում ջերմությամբ, պարզությամբ անբիծ

Ճամփեքս մոլոր միանում են, դառնում են մի գիծ:

Ու հիմա, երբ ես հարցնում եմ արդյոք

Դու ես մեղավոր, թե ծիծաղդ լոկ`

Չեմ կարևորի պատասխանն, հոգիս

Միայն թե դու և ծիծաղդ ապրեք միշտ կողքիս:

"I Believe"

In the palm of your hands

You`re holding all of our past.

Things that we have been through

Has no longer price without you.

Feeling empty inside,

Walking through the blind side

I don`t wanna see the truth

My life is not so smooth.

Partying at nights,

Hanging out with friends

Still need you near me

Dj cannot make you be.

They shout out so loud,

Turn off my pains moan.

Feel no more the ground

Running riding the roan

Through the cracks of sky

Have no wings to fly,

Mumbling through my frozen lips

Just want you to know this:

I believe it`s not in vain 

None of us to take the blame. 

Need no more a drop of rain

To reveal our love again.

" FIGHT " (Պայքարիր / arm. Payqarir)

Կարոտած հուշերի մի ստվեր

Բարձրացավ երկնքից իմ վեր:

Հավատքով դեպի ապագան,

Լուռ խոսքով` սրբազան պայքար:

Dedicated to my past,

To the life I lead,

Every tear inside

Leave my heart to beat.

Look into my eyes,

They can show the lights

You have searching for

Through so many fights.

Pain inside your heart

Burn your mind,

Make you crawl.

But to find the way

To go through the light - 

Take what you need!

Believe as you did!

And fight as you won!

At the end "Be the one!"

Պայքարի'ր` քո անունն է սա:

Ցավ, որ դեռ զգում ես կա:

Առա'ջ դեպի ապագա:

Հավատք` դու կարող ես դա:

Հայերիս համար,

Մայրերի համար,

Քո սրտի համար,

Անցյալիդ համար:

" Миражи "

Как часто в нашей жизни бывает, что мы видим не то, что есть на самом деле. Есть много разных миражей. Но давайте рассмотрим, что такое мираж в обычном понимании. Вы идёте по пустыне, жара в горле уже давно пересохло, но вот на горизонте вы видите озеро с чистейшей водой в окружении зелёной растительности. 

Вы бросаетесь в перёд, а там всё тот же раскалённый песок. Мираж- это шутка природы. Так откуда же он берётся? Для начала определимся, что мы видим объекты, только потому, что свет отражается от объектов, попадает нам в глаза. Обычно это происходит по прямой. Но в атмосфере пустыни существует слой плотного воздуха над землёй, который играет роль своеобразного зеркала. Объект может находиться вне вашей видимости или вообще за горизонтом, но лучи света отражённые от этого объекта, попадают на этот плотный слой воздуха, они отражаются вам в глаза. И мы видим объект, который на самом деле мы не можем видеть в обычных условиях. 

Спросишь зачем миражи-то? Отвечу:) А ведь жизнь тоже мираж: ее то есть, то нет. Так и мы - нас рядом либо есть, либо нет. Рождаемся одни, умираем тоже в одиночестве. Никто за нас не умирает. Каждый умирает за себя. Взрослеем годами, желаем, чтоб хотя бы пока не дошли до неизбежного конца, не были б одни на этом пути. Для этого мы влюбляемся, дарим себя и всю свою нежность одному человеку, желаем любой ценой удержать его рядом, подарить моменты незабываемыми годами, чтоб он себя чувствовал комфортно. А ведь все это самообман, мираж... Мы это делаем лишь для того, чтоб не оказаться в одиночестве, соответственно мы это делаем для себя, а не для того, кто перед нами.

Так что живите в мираже видя мираж перед собой, обманивая себя тем, что хотите иметь, а не тем что имеете.